Vrijdagavond…
Ik heb net de deur dichtgedaan van één van mijn favoriete werkplekjes; het Hanzegilde.
Het kan nog niet tippen aan de andere ‘’flexplekken’’ namelijk voor een koor of op het podium staan, maar man o man wat ben ik blij met dit stekkie.
Een flexplek als je muzikant bent?
Als zelfstandige muzikant draait het helaas niet alleen om muziek maken, maar hoort alle administratieve rompslomp er gewoon bij , net als elke andere ZZP-er.
En niet alleen dat, maar inmiddels ben ik ook gestart met wat muzikale projectjes en hier komt ook van alles bij kijken. Om maar even wat te noemen: Overleg met eventuele collega’s, PR, subsidie aanvraag, huur van locaties enz..
Zo lekker als je daar even rustig voor kan gaan zitten, maar ik was gewend om alles, maar dan ook alles tussen de ‘bedrijven’ (lees gezin, huishouden) door te doen. Niet heel effectief voor mij, helaas.
Ongeveer een half jaar geleden bezocht ik per toeval een vriendin die op het Hanzegilde werkte. Ik moest wat ophalen geloof ik. Afijn, ik had geen idee wat de Hanzegilde precies inhield en toen ik daar was vroeg ik er dan ook naar. Ik dacht al wel: Oh wat gezellig, die mensen zij zelfstandig en hebben ook een soort van collega’s lijkt het wel. Maar ja.. wat moet een muzikant in hemelsnaam op zo’n flexplek?
Gele klompjes
Toen ik Ilse Schrijver daar naar vroeg, was het antwoord kort, duidelijk, maar zeer kordaat en 10 minuten later huppelde ik met een sleutel van de Hanzegilde (er zitten gele klompjes aan… Zo leuk, maar totaal niet relevant, alhoewel ik ze makkelijk terug kan vinden in de tas. 
) vrolijk naar buiten.
Een half jaar later…
Nu, een half jaar later fiets ik nog steeds blij wapperend op de fiets naar mijn werk en ben ik veel effectiever met mijn werk bezig. Niet alleen vanwege de plek, maar zeker vanwege de mensen die er zitten. En ja, het is gezellig, maar ook rustig, omdat iedereen druk werkt aan zijn of haar eigen toko. Je helpt elkaar als het kan en nodig is, ook al is het luisteren naar een idee. Je bent samen verantwoordelijk voor de dagelijkse dingetjes en samen lunchen is voor mij echt een klein feestje. Of je er nu met z’n tweeën of een volle tafel zit. Altijd leuk. Verder kan ik er zelfs repeteren als ik wil en mij afzonderen met een koptelefoon in de ‘vissenkom’ , onze eigen geluiddempende glazen huisjes. Heb je nou geen idee waar ik het over heb, kom dan gerust eens kijken.
De koffie staat klaar! Always…
Ontzettend blij dat ik jullie in 2017 tegen het lijf ben gelopen.