De overheid probeert het “leven lang leren” te stimuleren met leningen vanuit DUO. In veel CAO wordt tegenwoordig vastgelegd dat werkgevers ook voldoende moeten investeren in (bij) scholing van de werknemers. Het idee is dat “de wereld” zo snel veranderd dat je er niet meer vanuit mag gaan dat de kennis en vaardigheden die je op school leert in je jonge jaren voldoende is om de rest van je werkbare leven op te teren. Om interessant te blijven voor (potentiele) werkgevers moet je dus blijven leren. Het interessant blijven wordt ook wel employability genoemd.
Volgens Thijssen et al. (2018) hebben organisaties de keuze uit drie employability- strategieën:
- Verbredende strategie: de organisatie doet er alles aan om een omgeving te creëren die erop gericht is dat de vaardigheden en kennis, en hiermee de employability, van medewerkers vergroot wordt. Dit kan door het aanbieden van formele trainingen en opleidingen, maar ook door het faciliteren en stimuleren van informeel leren op de werkplek.
- De verkoopstrategie: De organisatie helpt je mee zoeken naar een plek binnen of buiten de organisatie waar je huidige kennis en vaardigheden beter tot zijn recht komen. Je kennis en vaardigheden blijven dus gelijk, alleen de context verandert.
- Consumerende strategie: De organisatie ziet je als ‘gebruiksvoorwerp’. Ze maken graag gebruik van je diensten, totdat je kennis en vaardigheden verouderd zijn. Dan nemen ze afscheid van je.
Begin augustus bood de overheid iedereen, werkloos, loondienst of zelfstandige de mogelijkheid om een gratis ontwikkeladvies te krijgen. Inmiddels zitten we al in de tweede ronde. Wil je een gratis ontwikkeladvies, meld je dan snel aan.
Natuurlijk kun je de opdrachtgever als verantwoordelijke zien voor jouw loopbaan. Het kost echter niets om zelf de touwtjes in handen te (gaan) nemen en zelf de verbredende strategie te hanteren.
Welke strategie hanteren jouw opdrachtgevers? En wat doe je zelf om je kennis en vaardigheden up to date te houden?