In tijden van corona (persoonlijke en maatschappelijke tijden) is het werken van deze ZZP-er wel een tikkeltje aangepast. Van de vaste, bijna dagelijkse gang naar mijn werkplek in het Ondernemershuis Hanzegilde ging het via een vakantie (begin maart 2020) naar een intensieve tijd op de IC; vandaar gelukkig naar een verpleegafdeling en binnen redelijk korte tijd ook naar huis!
Tegen de tijd dat mijn lijf, geest en hart het eens waren om weer (wat) te gaan werken, hield corona de maatschappij flink bezig. Weliswaar was een kort zomerreces aan de gang, maar toch… de 2e golf lag op de loer. Waar ik gewend was om met het werk 3 vaste opdrachtgevers en zo nu en dan een kleine opdracht tussendoor mijn dagen te vullen, was er alle ruimte om weer rustig op te starten. Eén grote opdrachtgever had, mede door corona, geen werk te bieden, de tweede lag vanwege de zomer stil en ging digitaal door, maar een stuk efficiënter en dus minder werk voor mij. De derde had me gelukkig wel gemist en was blij dat ik mijn werk gewoon thuis aan de keukentafel in augustus weer kon hervatten.
Dat hervatten viel niet mee: een lijf dat nog regelmatig aangaf: rustig aan; een thuissituatie die per maand veranderde en om aanpassingen vroeg; een maatschappij die weer wat meer op slot ging en dus live ontmoetingen dwarszat. Dan is het zo fijn om een werkplek te hebben met collega’s die met je meedenken en meevoelen!
Qua uren ben ik zeer weinig in het Ondernemershuis geweest, tussen 7 maart 2020 en vandaag. En toch waren zij er voor mij. Natuurlijk was ik er financieel op achteruitgegaan: hier werd enorm rekening mee gehouden! Natuurlijk was ik moe: steun in de rug bij het mezelf in de gaten houden en oppeppen waar dat nodig was. Natuurlijk was ik welkom, als wat het maar voor een scan of kopietje en een kop thee. Die liefdevolle vanzelfsprekendheid was steeds een warm bad.
Inmiddels werk ik weer bijna als vanouds, dat wil zeggen: twee nieuwe opdrachtgevers erbij, ietwat rustiger aan binnen het vrijwilligerswerk, vaker NEE durven zeggen als dat nodig is… maar nog vrijwel alles vanaf mijn keukentafel. En hoe mooi en stevig dat ding ook is: ik ben stiekem wel klaar met dat hout en staal (en met de stapeltjes papieren die zich daar steeds ophopen…)
Al een aantal weken speelt er door mijn hoofd: wat zal ik doen? Blijven bij of weggaan van het Ondernemershuis? Alles wat invloed heeft, moest overdacht worden: de hoeveelheid werk, de financiën, de thuissituatie, mijn wensen en dromen als ZZP-er en als mens.
Gelukkig kon ik vandaag de knoop doorhakken: ik blijf. Yeah! Weliswaar een kleine aanpassing in het contract afgesproken, maar ik blijf. Zo kan ik me blijven wentelen in de collegiale aandacht die we elkaar te bieden hebben, de gezelligheid, de kennis en kunde, de behulpzaamheid en de vriendschappen. Collega’s, ik kom er aan!
En jij, mijn trouwe keukentafel: we gaan elkaar nog vaak zien: tijdens maaltijden, tijdens vrijwilligerswerk en vooral tijdens een lekkere borrel. Dag, corona; welkom, familie en vrienden!
Anja
31 mei 2021.